Όσοι εσχάτως ενδιαφέρονται για τις ξένες γλώσσες, είτε αγγλικά είναι αυτά είτε αραβικά, ξεχνούν τα βασικά διδάγματα της ελληνικής μας παράδοσης, με πιο χαρακτηριστικό το "Αρχή Άνδρα δείκνυσι".
Ο βίος και η πολιτεία τους, δεν δυσφημούν μόνο τους ίδιους, αλλά κλονίζουν συθέμελα τη λειτουργία του κράτους και τη σχέση πολιτικών και πολιτών.
Αναγκαία προϋπόθεση για να αποκατασταθεί η σχέση πολιτικών και πολιτών, μεταξύ αυτών που κατέχουν εξουσία και αυτών που τους την έδωσαν, είναι οι πρώτοι να σέβονται και να τιμούν την εντολή που πήραν από τους δεύτερους.
Ο δημόσιος λειτουργός γενικότερα και ο πολιτικός ειδικότερα, για να επιτελεί το καθήκον του και να υπηρετεί τον λαό, πρέπει να σέβεται τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων και να είναι αποτελεσματικός στην δουλειά του. Επίσης οφείλει και τρόπος ζωής του να τιμά το αξίωμα που κατέχει.
Αυτά δυστυχώς είναι ζητούμενα και όχι ο κανόνας στις μέρες μας.
Είναι γνωστό σε όλους μας το δίλημμα του Ηρακλή:
Ακολουθεί κανείς τον εύκολο δρόμο της κακίας ή τον δύσκολο της Αρετής;
Ο δρόμος της αρετής είναι ανηφορικός και δύσβατος, κοπιαστικός, χωρίς να προσφέρει άμεση δόξα και αναγνώριση. Ευτυχώς όμως, στο τέλος, ο δρόμος αυτός, οδηγεί σε απτά οφέλη για το δημόσιο συμφέρον και σε κάθε περίπτωση αναγνώριση της προσπάθειας από τους πολίτες.
Αυτός της κακίας είναι αντίθετα κατηφορικός, άνετος και φαινομενικά εύκολος. Στρωμένος με μεσάζοντες, κολλητούς και πρόθυμους να υπηρετήσουν και να ωφεληθούν.
Όσο κανείς σερφάρει στο κύμα της εξουσίας τόσο άτρωτος αισθάνεται, σε σημείο που κάποια στιγμή φτάνει να πιστεύει ότι «ο νόμος είμαι εγώ» και οι υπόλοιποι υπάρχουν για να τον υπηρετούν. Όσοι ανθίστανται ή απλά έχουν διαφορετική άποψη, πρέπει να συντριβούν, είτε μέσω της κρατικής επιβολής, είτε μέσω συκοφαντιών.
Επειδή όμως «όλα εδώ πληρώνονται», σύντομα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και κάποιος ηρωικός λειτουργός βάζει κάθε κατεργάρη στη θέση του.
Οι χρήσιμοι πρόθυμοι εξαφανίζονται και τα στόματα ανοίγουν. Ως τελική τιμωρία, επέρχεται η δημόσια διαπόμπευση ή ακόμα και η λαϊκή χλεύη.
Όσοι λοιπόν επιλέγουν τον πρώτο δρόμο δυσκολεύονται. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρουν πλήρως, χαίρουν εκτίμησης και κοιμούνται ήσυχα το βράδυ.
Για τους άλλους, που η λάμψη της χλιδής που δημιούργησε η εξουσία τους τυφλώνει, απομένει στο τέλος, το μόνιμο σκοτάδι της διαπόμπευσης.
Ένα είναι σίγουρο: ότι μπορούν να κοροϊδεύουν λίγους για πολύ, ή πολλούς για λίγο, πάντως σίγουρα όχι όλους για πάντα.
Οψόμεθα.