"Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα έλεγα ότι μας ωφέλησε η αναβολή της συνεδρίασης της ΚΟ, γιατί εν θερμώ δεν μετριέται και δεν αξιολογείται κανένα αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον το εκλογικό, υπό τις παρούσες ακραίες πολιτικές συνθήκες.
Η αλήθεια είναι ότι εύκολα μοιράζουμε τις ευθύνες για τις πολιτικές, που όλοι υπηρετήσαμε. Δύσκολα όμως τις αναγνωρίζουμε για τον εαυτό μας.
Θα σας θυμίσω, για τις περιστάσεις που βιώνουμε, ότι στο Συνέδριο της Χαλκιδικής, τον Απρίλη του 1979, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με προφητικό λόγο, προειδοποίησε πολίτες και πολιτικούς:
«Στη Δημοκρατία, είπε, ο ίδιος ο λαός προσδιορίζει την τύχη του, με τις καλές ή τις κακές επιλογές του.
Θα εξαρτηθεί όμως και από εμάς τους ίδιους, που έχουμε χρέος να τον καθοδηγούμε, με θάρρος και ειλικρίνεια.
Και το χρέος αυτό θα το εκπληρώσουμε αν, αποφεύγοντας οι ίδιοι την δημαγωγία, τον προστατεύσουμε από την παραπλάνηση».
Σήμερα, ο λόγος του ισχύει περισσότερο από ποτέ.
Πιστεύω ότι δεν προστατεύσαμε τον λαό όσο έπρεπε από την παραπλάνηση. Ηδική μας ευθύνη είναι ότι δεν αλλάξαμε νοοτροπία.
Μας δόθηκε η ευκαιρία, όταν παραλάβαμε την Ελλάδα το 2012 στο χείλος του γκρεμού. Για μια νέα αρχή. Δεν το προσπαθήσαμε. Ίσως ήταν ασήκωτο το βάρος της κατάστασης που αναλάβαμε κι αναγκαστήκαμε να ασκήσουμε πολιτική αριθμών και μεγεθών. Ωστόσο και οι επιπτώσεις της στους ανθρώπους είναι ασήκωτη.
Όμως, επειδή δεν άλλαξε η νοοτροπία μας, φτάσαμε σήμερα στο χειρότερο αποτέλεσμα: Φερόμαστε ως ομάδες: Οι καραμανλικοί, οι σαμαρικοί, οι μητσοτακικοί και όποιες άλλες νεοπαγείς.
Δεν λέω πώς δεν πρέπει να σεβόμαστε τις ρίζες μας. Αλλά οι προσωπικές ατζέντες οδηγούν σε αδιέξοδα τα κόμματα.
Και πάντως όχι στο ΕΜΕΙΣ! Στο ΕΜΕΙΣ που τώρα αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για την επαναφορά στις αξίες μας και στις ρίζες μας.
Γίναμε μάρτυρες προσωπικών επιλογών από υψηλόβαθμα στελέχη, πράγμα που πλήγωσε τους πολίτες. Χάσαμε άξιους ανθρώπους που ήθελαν να προσφέρουν στο κόμμα, γιατί δεν τους δώσαμε καμία ευκαιρία.
Τραυματίσαμε την ραχοκοκαλιά μας, την αστική και τη μεσαία τάξη και τον πολύ κόσμο του κέντρου, που προσέβλεπε σ´εμάς ως“ η πεφωτισμένη δεξιά”, όπως έγραφε η Ελένη Βλάχου. Είναι στο χέρι μας η θεραπεία της.
Οριζοσπαστικός φιλελευθερισμός, όπως ορίστηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς, με τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους, για χάρη της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Με αυτήν την πυξίδα, της κοινωνικής δικαιοσύνης, πρέπει να αναλάβουμε το χρέος μας: Να καθοδηγήσουμε, με θάρρος και ειλικρίνεια τον λαό, αποφεύγοντας εμείς πρώτοι τη δημαγωγία, που θριαμβεύει στους αντιπάλους μας.
Ωστόσο, η παράταξη μας δεν έχει μόνον παρελθόν. Πρωτίστως, μας ενδιαφέρει το μέλλον της. Και το μέλλον πρέπει να μας βρει ενωμένους, έτοιμους, αποφασισμένους, δυνατούς. Μια ομάδα όλοι.
Στα εύκολα κανείς δεν κρίνεται. Στα δύσκολα φανερώνονται οι αντοχές.
Πρώτος κανόνας για να το επιτύχουμε είναι η αξιοκρατία στο κόμμα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν μας κληροδότησε κλειστές πόρτες. Ούτε Προσωπικές επιλογές. Ούτε την ανασφάλεια της υπονόμευσης. Μας άφησε κοινές ιδεολογικές αρχές:
«Η Νέα Δημοκρατία, είπε, είναι η πολιτική παράταξη, που ταυτίζειτο έθνος με το λαό. Την πατρίδα με τους ανθρώπους της. Την πολιτεία με τους πολίτες της. Την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία. Την πρόοδο με το κοινό αγαθό, την πολιτική ελευθερίαμε την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη».
Γι' αυτό δεν περισσεύει στη Νέα Δημοκρατία κανείς. Μεγάλος και μικρός. Δεν είναι ζήτημα ηλικίας. Υπάρχει πεδίο για όλους, για όλες. Αλλά πρώτα να αποφασίσουμε τί θέλουμε:
Μια δεξιά με 18% ή μια κεντροδεξιά, που να κερδίζει τον πόλεμο; Δεν ξεχνάμε ότι η κρίσιμη μάζα της κεντροδεξιάς εκλέγει κυβερνήσεις.
Μια κυβέρνηση, που ακόμη κι αν έχει αυτοδυναμία, θα επιδιώκει συνειδητά συνεργασίες με τα κόμματα της ευρωπαϊκής προοπτικής ή μία κυβέρνηση ανάδελφη;
Μια κεντροδεξιά που να αντιπαραβάλλεται ορθολογικά προς τις ασαφείς, ακραίες, χαοτικές, αντιευρωπαϊκές θέσεις της σημερινής αριστεροακροδεξιάς συγκυβέρνησης; Αποκτήσαμε, στην προηγούμενη διακυβέρνηση, κουλτούρα συνεργασίας, αλλά λέμε όχι στην ιδεολογική σύγχυση.
Χωρίς πολιτική υπεροψία, οφείλουμε να απορρίπτουμε ευθαρσώς τις “παράφύση συνεργασίες” όπως χαρακτήρισε ο Κον Μπετίτ την συγκυβέρνηση ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ.
Όποιος ξεχνάει την ιστορία του, μέλλον δεν έχει. Ζήσαμε την επομένη της εκλογικής αναμέτρησης του 2009, την ανθρωποφαγία του Κώστα Καραμανλή. Λίγος μόνο χρόνος χρειάστηκε για να επέλθει η αναγνώριση της προσφοράς του, με τη σιωπή του.
Το ίδιο βιώνουμε και τώρα. Αν επαναληφθεί το ίδιο λάθος, ωφελούνται μόνον οι αντίπαλοί μας. Όχι η Νέα Δημοκρατία.
Ο Σαμαράς υπηρέτησε και υπηρετεί την Ελλάδα. Με αυταπάρνηση. Το αναγνωρίζουν οι εταίροι μας στην Ευρώπη. Θα ήθελα να μην δικαιωθεί ο Σαμαράς για όσα έχει πει. Αλλά χρειάστηκαν μόλις 40 μέρες διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για να αντιληφθούμε ότι η Ελλάδα αναμετριέται πάλι με το χάος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
αρχηγό έχουμε. Τώρα πολεμάμε για την Ελλάδα.
Δεν πιστεύω σε ομαδοποιήσεις. Ούτε και οι πολίτες που μας ψηφίζουν. Δεν κρατούν ταμπέλες με τα ονόματά μας. Κι εμείς δεν μπορεί να συμπεριφερόμαστε ως κομματάρχες.
Είμαστε η κεντροδεξιά παράταξη, όπως ορίστηκε από τον ιδρυτή μας, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Πρέπει τώρα να προλάβουμε τη στροφή. Αυτό είναι το MOMENTUM.
Πράγματι, η ελπίδα είναι το πιο δυνατό συναίσθημα. Αλλά δεν παίζουμε μαζί της. Όταν η ελπίδα δεν βασίζεται στην αλήθεια, πεθαίνει. Αλλά και η αλήθεια των αριθμών χρειάζεται νέα προσέγγιση, ανθρώπινη, για να μη νοιώθεται τόσο σκληρή.
Οι πολίτες τώρα μαθαίνουν οι άδειες υποσχέσεις, “το αδειανό πουκάμισο” του Ποιητή, τι ακριβώς σημαίνουν.
Όσοι έχουμε φορέσει την φανέλα της Εθνικής ομάδας μάθαμε να κερδίζουμε. Μάθαμε και να χάνουμε, αλλά μάθαμε και να σηκωνόμαστε αμέσως όρθιοι και να ξαναπολεμάμε.
Στις 25 Γενάρη χάσαμε μία μάχη.
Ας ετοιμαστούμε από σήμερα, όλοι μαζί για τον πόλεμο.
Αυτόν που τώρα πρέπει να κερδίσουμε, για τηνΕλλάδα!
Σας ευχαριστώ.